Molteni K-WB - Miniatuur renners

Eddy Merckx

Molteni was een Italiaanse ploeg, actief van 1958 tot 1976. De ploeg dankt zijn bekendheid vooraal aan Eddy Merckx. De sponsor Molteni was een Italiaanse producent van charcuterie, worsten meebepaald. Het bedrijf was gevestigd in Arcore dicht bij Milaan. In het wielrennen is de naam Molteni een synoniem voor de goed geoliede Italiaanse ploeg die in het teken stond van Eddy Merckx. De bruine garde van de grote kampioen was de meest succesvolle ploeg in jaren ’70.

Het beroemde Molteni truitje
Het team was sinds 1958 actief in het wielerpeloton. De bruine trui met zwarte horizontale strook werd gedragen door grote renners als Rudy Altig, Gianni Motta en Marino Basso. Het wielerteam had een aantal mooie successen behaald. In 1966 werd Rudi Altig op de Nürburgring wereldkampioen. En Gianni Motta won dat jaar de Giro. In de jaren '60 had de ploeg 3 keer de Italiaanse kampioen in zijn rangen. Michele Dancelli had in 1970 la Primavera, Milaan-San Remo gewonnen. Ook etappes in de Ronde van Italië had het team binnengerijfd. Maar de glorieperiode zou aanbreken met de komst van Eddy Merckx in 1971.

Eddy Merckx
De 25-jarige Eddy Merckx komt in 1971 naar Molteni. Dit brengt een aardverschuiving binnen de ploeg met zich mee. Faema, de vorige ploeg van Merckx hield er mee op. Voor Merckx het gedroomde scenario om acht renners mee te brengen naar zijn nieuwe ploeg. Ook de ploegleider Guillaume Driessens en Guillaume Michiels, de verzorger van Merckx, kwamen mee. Het volledige team werd rond Merckx gebouwd en reed volledig in zijn dienst. Zijn bekendste knechten waren Joseph Bruyère, Frans Mintjens, Jos Spruyt, Jos Huysmans, Jef de Schoenmaecker en Vic van Schil. De kannibaal, de bijnaam van Merckx waren mede de verdienste van zijn trouwe teammaats. Het was heus niet allemaal Merckx wat de klok sloeg. Ook de andere renners konden op het voorplan rijden. Bruyère, De Schoenmaecker en Vandenbossche konden goed mee in de bergen en tijdrijder Swerts sterk was op het vlakke.

Met de overstap naar zijn nieuwe ploeg, maakte Merckx een grote stap voorwaarts. De professionele organisatie was in die tijd ongezien in het wielerpeloton. In zijn eerste jaar bij Molteni, maakt hij onmiddellijk zijn reputatie waar. De kannibaal wint dat jaar de Omloop het Volk, Milaan-San Remo, Luik-Bastenaken-Luik, de Tour de France en de Ronde van Lombardije. Als klap op de vuurpijl won hij in het Italiaanse Mendrisio ook nog de wereldtitel.

Spektakel in de Tour
In de etappe naar Orcières Merlette slaagde Luis Ocaña er in om meer dan 8 minuten voorsprong te nemen op Merckx. Een paar dagen later zou Eddy Merckx zijn duivels ontbinden. In de etappe naar Marseille (251 km) werd al vanaf de start snel gereden. Vlak na de start reed een groepje met de Molteni ploegmaat
Wagtmans weg in de afdaling. Bij Ocana die achteraan het peloton was gestart, was de verrassing compleet. Daardoor kon er een kopgroep van 9 man ontstaan met Merckx en zijn ploegmaten Wagtmans, Huysmans en Stevens. De andere leden van het Molteni team, leverden geweldig afstopwerk in het peloton. De ganse rit wordt heel erg snel gereden met een verschil tussen de kopgroep en het peloton dat schommelde tussen 1 en 2 minuten. De gemiddelde snelheid lag boven de 45km/uur. Bij aankomst in Marseille heeft de kopgroep een voorsprong van meer dan twee uur op het snelste schema. Armani won de rit en Merckx neemt 2 minuten terug op Ocaña. Ocaña blijft leider in het klassement, maar twee etappes later viel hij in de afdaling van de Col de Mente tijdens hevig noodweer. Ocana zou de Tour moeten verlaten. Merckx wint dat jaar de Tour, en de Nederlander Wagtmans wordt 16de in de eindstand.

Merckx en zijn ploeggenoten
De aanwezigheid van Merckx werd niet door iedereen gesmaakt. De vedette Marino Basso (Italië) had geen optimale verstandhouding met Merckx. In 1972 trok hij naar de Salvarani ploeg van elice Gimondi, een grote concurrent van Merckx. Ook met de ploegleider Lomme Driessens kwam het tot een breuk, de man die ook bij Faema zijn sportdirecteur was. Driessens had in zijn carrière veel grote wielrenners onze zijn hoede gehad zoals Fausto Coppi en Rik van Looy. Maar na een aantal jaren bij Faema en Molteni met Merckx te hebben samengewerkt, was het op. Er kwam een nieuwe ploegleiding: Bob Lelangue en Giorgio Albani. De Italiaan Albani was in de jaren ’60 al eens ploegleider geweest, en had er zelf ook ooit renner geweest. Zijn bijnaam was Il Professore. Hij had veel tactische kennis van het wielrennen, en was een diplomaat. De Belg Lelangue was vroeger een ploegmaat geweest van Merckx bij Faema. De ploeg werd meer en meer een team met Belgische renners en medewerkers. In 1972 won Merckx heel wat koersen. Zo won hij Milaan-San Remo en Luik-Bastenaken-Luik en werd hij in Mexico houder van het Werelduurrecord. In 1973 wint hij op een heroïsche manier Parijs-Roubaix. Op zestig kilometer van de finish rijdt hij weg van Roger de Vlaeminck. Ook Luik-Bastenaken-Luik was terug voor Merckx. Dat jaar rijdt hij de Ronde van Frankrijk niet, maar wel de Vuelta waarin hij de betere is van Ocaña. Ook de Giro wint hij met meer dan 7 minuten op zijn rivaal Gimondi. Toch is er dopingrandje aan dat fantastisch seizoen vol successen. In de Ronde van Lombardije wordt hij na een positieve dopingcontrole gediskwalificeerd. Hij had een siroop gebruikt die hem voorgeschreven was door de ploegarts Angelo Cavalli.

De succesjaren gaan verder
In 1974 begon het seizoen goed voor Molteni. Joseph Bruyère won de Vlaamse openingsklassieker Omloop het Volk. Doch, van de andere klassiekers kon Merckx er geen enkele winnen. Maar in de grote rondes stond Merckx er terug. Hij slaagde erin de 5de keer de Giro te winnen al was het een secondenspel. Het verschil met de tweede, Baronchelli was amper twaalf seconden. En ja, ook de Ronde van Frankrijk wint hij voor de 5de keer. Daarmee evenaarde Merckx het record van Anquetil. Ook het afsluiten van het seizoen was er één in stijl. Hij werd opnieuw wereldkampioen, dit keer in het in Montréal. Met één van de knechten van Merckx zijn er discussies. Roger Swerts wil een andere rol in de ploeg en eist ook opslag. Maar Merckx is hiermee niet akkoord. Iedereen krijgt hetzelfde loon en dat blijft zo. Swerts vertrekt op zijn 32ste bij Molteni, en wordt kopman bij Ijsboerke, het team van Rik van Looy. Maar dit bleek geen succes, en en Swerts was blij toen hij 2 seizoenen later terug mocht keren naar Molteni. In 1975 gaat de kannibaal op zijn elan verder. Hij wint opnieuw Milaan-San Remo, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Vlaanderen. Ei zo na wint hij ook Parijs-Roubaix. Roger de Vlaeminck wint de kasseiklassieker omdat Merckx 8 kilometer voor de finish lek rijdt. In de ronde van Frankrijk krijgt hij van een toeschouwer een slag op zijn lever tijdens de beklimming van de Puy de Dôme. De etappe erna heeft hij het moeilijk op de Pra Loup. Daar verliest hij de Tour en wordt 2de in het eindklassement, na Bernard Thevenet. In 1975 reed hij 180 koersen en ronderitten. Dit onmenselijk veel koersen was zelfs voor de kannibaal uit Tervuren te veel. Het zou het begin van het einde inluiden voor de grote kampioen.

De laatste jaren van Merckx
Het seizoen erna was een stuk minder voor Merckx. Toch kon hij nog Milaan-San Remo op zijn naam schrijven. Het was ploegmaat Bruyère die Luik-Bastenaken-Luik won. Ook in de grote rondes kon hij geen eindwinst meer boeken. Hij werd slechts achtste in de Ronde van Italië die gewonnen werd door Felice Gimondi. Een blessure aan het zitvlak nekte hem. Aan de ronde van Frankrijk kon hij niet deelnemen op doktersadvies. En de Super Prestige Pernod die hij sinds 1968 zeven keer op rij had gewonnen, kon hij dat jaar niet winnen. Het was zijn landgenoot Freddy Maertens die als eerste over de streep kwam. De Nederlander Cees Bal behaalde voor Molteni een aantal mooie ereplaatsen. Maar nog maar eens bleek dat Eddy Merckx niet te vervangen is. De sponsor Molteni krijgt het financieel moeilijker en trekt zich terug uit het wielrennen. De jaren daarvoor had de worstenfabrikant al co-sponsors zoals Campagnolo bij de ploeg gehaald. Eddy Merckx ging samen met zijn knechten naar de ploeg Fiat. Maar de topjaren die hij bij Molteni had beleefd, kon hij niet meer evenaren. Het seizoen daarna zou zijn laatste zijn als wielrenner bij de ploeg C&A. In 1978 hing hij zijn fiets aan de haak.Hij was toen 33 jaar. Daarna startte Merckx een fietsenfabriek. Veel van zijn knechten van weleer, en ook Robert Lelangue bezorgde hij een job.

Ontdek ook one andere miniatuur renners.