Mapei-GB K-WB - Miniatuur rennertjes

Johan Museeuw

Mapei was en profploeg van 1993 tot 2002. Het Italiaans-Belgisch team werd gesponsord door de gelijknamige Italiaanse producent van chemische producten. De teamleiding was in handen van de Belg Patrick Lefevere.

De ploeg bestond hoofdzakelijk uit Belgische en Italiaanse renners. Een overzicht van de coureurs: Abraham Olano, Adriano Baffi, Allan Davis, Andrea Noè, Andrea Tafi, Aurélien Clerc, Axel Merckx, Bart Leysen, Bernhard Eisel, Cadel Evans, Carlo Bomans, Charles Wegelius, Crescenzo D'Amore, Daniele Bennati, Daniele Nardello, Dario Cioni, David Cañada, Davide Bramati, Dmitri Moeravjev, Eddy Ratti, Elio Aggiano, Fabian Cancellara, Fabrizio Bontempi, Filippo Pozzato, Franco Ballerini, Frank Vandenbroucke, Frederik Willems, Gianluca Bortolami, Gianni Bugno, Gianpaolo Cheula, Graziano Gasparre, Jevgeni Petrov, Johan Museeuw, Kevin Hulsmans, László Bodrogi, Leif Hoste, Luca Scinto, Manuel Beltrán, Matthew Gilmore, Max van Heeswijk, Michael Rogers, Michele Bartoli, Nico Mattan, Oscar Camenzind, Óscar Freire, Paolo Bettini, Paolo Lanfranchi, Patrik Sinkewitz, Pavel Tonkov, Pavel Zerzáň, Rinaldo Nocentini, Robert Hunter, Scott McGrory, Stefano Garzelli, Stefano Zanini, Stijn Devolder, Tom Steels, Tony Rominger en Wilfried Peeters.

Mapei wordt beschouwd als het meest succesvolle team van de jaren negentig. Acht keer in negen jaar tijd eindigde de ploeg het wielerseizoen op de eerste plaats in de UCI ranking. Daarnaast won het team vijf keer het teamklassement in de wereldbeker.

Het team, met klassieke renners als Johan Museeuw en Michele Bartoli was vooral succesvol in de klassieke eendaagse wedstrijden van het voorjaar. Mapei was hierin bijna onverslaanbaar. Vooral in Parijs-Roubaix, waar het team vijf keer in zes jaar tijd won. Twee keer (1996 en 1998) won Mapei zelfs de eerste drie plaatsen in Roubaix. De Mapei renners wonnen in totaal vier keer het wereldkampioenschap op de weg voor hun respectieve landen. Mapei was minder dominant in de grote etappekoersen. De enige echt succesvolle ronderenner was de Zwitser Tony Rominger, die in 1994 de Vuelta , en in 1995 de Giro won.

De officiële naam van het team is meerdere malen gewijzigd door verschillende co-sponsors.
Het team reed onder de volgende namen: 
1993-1993 Mapei
1994-1994 Mapei-CLAS
1995-1997 Mapei-GB
1998-1998 Mapei-Bricobi
1999-2002 Mapei-Quick Step

Na het seizoen 2002 heeft Mapei zich teruggetrokken uit de wielersponsoring. De opvolger van de Mapei ploeg in 2003 was de Belgische Quick Step-Davitamon ploeg, die enkele Mapei renners overnam.

De belangrijkste overwinningen van Mapei:
1994 Eindklassement wereldbeker: Gianluca Bortolami
1994 Kampioenschap van Spanje op de weg: Abraham Olano
1994 Kampioenschap van Spanje tijdrijden: Abraham Olano
1994 Kampioenschap van Zürich: Gianluca Bortolami
1994 Vuelta a España: Tony Rominger
1994 Vuelta a España.: Tony Rominger
1994 Werelduur record: Tony Rominger
1995 Eindklassement wereldbeker: Johan Museeuw
1995 Giro d'Italia: Tony Rominger
1995 Kampioenschap van Zürich: Johan Museeuw
1995 Ronde van Vlaanderen: Johan Museeuw
1995 Wereldkampioenschap op de weg: Abraham Olano
1996 Eindklassement wereldbeker: Johan Museeuw
1996 Kampioenschap van België op de weg: Johan Museeuw
1996 Kampioenschap van Spanje op de weg: Manuel Fernandez
1996 Parijs-Roubaix: Johan Museeuw
1996 Ronde van Lombardije: Andrea Tafi
1996 Wereldkampioenschap op de weg: Johan Museeuw
1997 Kampioenschap van België op de weg: Tom Steels
1997 Kampioenschap van Italië op de weg: Gianni Faresin
1997 Kampioenschap van Zwitserland op de weg: Oscar Camenzind
1998 Kampioenschap van België op de weg: Tom Steels
1998 Kampioenschap van Italië op de weg: Andrea Tafi
1998 Kampioenschap van Tsjechië op de weg: Jan Svorada
1998 Parijs-Roubaix: Franco Ballerini
1998 Ronde van Lombardije: Oscar Camenzind
1998 Ronde van Vlaanderen: Johan Museeuw
1998 Wereldkampioenschap op de weg: Oscar Camenzind
1999 Parijs-Roubaix: Andrea Tafi
2000 Kampioenschap van België op de weg: Axel Merckx
2000 Kampioenschap van de VS op de weg: Fred Rodriguez
2000 Kampioenschap van Hongarije op de weg: László Bodrogi
2000 Kampioenschap van Hongarije tijdrijden: László Bodrogi
2000 Kampioenschap van Italië op de weg: Michele Bartoli
2000 Luik-Bastenaken-Luik: Paolo Bettini
2000 Parijs-Roubaix: Johan Museeuw
2000 Parijs-Tours: Andrea Tafi
2001 Kampioenschap van Hongarije tijdrijden: László Bodrogi
2001 Kampioenschap van Italië op de weg: Daniele Nardello
2001 Kampioenschap van Zürich: Paolo Bettini
2001 Wereldkampioenschap op de weg: Óscar Freire
2002 Eindklassement wereldbeker: Paolo Bettini
2002 Kampioenschap van België op de weg: Tom Steels
2002 Kampioenschap van Hongarije tijdrijden: László Bodrogi
2002 Kampioenschap van Zwitserland tijdrijden: Fabian Cancellara
2002 Luik-Bastenaken-Luik: Paolo Bettini
2002 Ronde van Vlaanderen: Andrea Tafi

Johan Museeuw
De Belg Johan Museeuw was prof van 1988 tot 2004. Hij kreeg de bijnaam de Leeuw van Vlaanderen en werd beschouwd als de beste klassieke renner van zijn generatie. Zijn grootste successen waren drie overwinningen in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, twee eindoverwinningen in de wereldbeker, en 1 keer het wereldkampioenschap op de weg.

De ploegen waarvoor Museeuw reed:
1988-1989 ADRenting
1990-1992 Lotto
1993-1994 GB–MG Maglificio
1994-2000 Mapei
2001-2002 Domo-Farm Frites
2003-2004 Quick Step-Davitamon

De eerste grote overwinningen in zijn carrière waren onder andere twee etappe-overwinningen in de sprint in de Tour de France in 1990, waaronder de etappe met aankomst op de Champs-Élysées. In de jaren daarna ontwikkelde hij zich tot specialist van de klassieke eendaagse wedstrijden. Hij daarbij 2 keer de wereldbeker (1995 en 1996). Drie keer won Museeuw de kasseiklassieker Parijs-Roubaix, en ook drie keer de Ronde van Vlaanderen.

Met zijn drie overwinningen in de Ronde van Vlaanderen is hij samen met vijf andere renners recordhouder. Hij behaalde zijn eerste overwinning in een sprint van twee tegen Frans Maassen in 1993. In de andere twee overwinningen in 1995 en 1998 eindigde hij na een solo-ontsnapping.

Museeuw won in 1996 Parijs-Roubaix voor zijn ploegmaten Gianluca Bortolami en Andrea Tafi, met wie hij meer dan 80 km samen in de aanval was gegaan. De 3 reden als het ware een mini-ploegentijdrit tot aan de finish. Op de piste in Roubaix sprintten de drie niet. Ze kwamen quasi samen over de eindmeet. Museeuw won de wedstrijd. Patrick Lefevere had dit zo telefonisch afgesproken met Mapei bedrijfseigenaar Giorgio Squinzi.

In Parijs-Roubaix in 2000 reed Museeuw 60 kilometer voor de finish met Frankie Andreu in zijn wiel weg uit een kleinere groep. Ze haalden leider Max van Heeswijk bij. Na een demarrage op de kasseien nam Museeuw de leiding en won de wedstrijd. Deze tweede overwinning betekende voor Museeuw heel veel. Twee jaar eerder had hij bij een val tijdens Parijs-Roubaix zijn knie zo zwaar verwond, en geïnfecteerd dat de dokters overwogen om zijn been te amputeren. In zijn overwinning in 2000 maakte Museeuw zijn beroemdste gebaar: bij de finish wees hij naar zijn gestrekte linkerbeen.

In 2002 ontsnapte Museeuw samen met George Hincapie en Steffen Wesemann. Het peloton jaagde op de drie en 44 kilometer voor de finish werd de kopgroep gegrepen. Kort daarna viel Museeuw terug aan. Hij kwam alleen aan en won zo Parijs-Roubaix voor de derde keer.

In 1996 won Johan Museeuw het wereldkampioenschap op de weg in Lugano (Zwitserland). Hij ontsnapte samen met de Zwitserse Mauro Gianetti die hij in de sprint versloeg.

Museeuw beëindigde zijn carrière in 2004. Het einde van zijn carrière werd overschaduwd door een dopingkwestie. Begin 2007 gaf hij toe dat hij doping had gebruikt om zijn prestaties te verbeteren. Dit moet men kaderen in de tijdsgeest. Algemeen wordt aangenomen dat in die periode zo goed als alle renners doping namen.

Ontdek ook onze andere miniatuur wielrennertjes.